Veit KOLBE is het hoofdpersonage uit Arno GEIGERS “ONDER DE DRACHENWALD” (415blz). Het is 1944. Veit is aan het Oostfront levensgevaarlijk gewond geraakt. Hij mag terug naar zijn ouders in Wenen die echter weinig aandacht hebben voor zijn wonden. Daarom trekt hij naar zijn oom die in de Alpen onder de DRACHENWALD woont, om fysiek en mentaal te genezen. Hij komt er in contact met o.a. Margot uit Darmstadt. Geiger vond er op de vlooienmarkt een pakje brieven die afkomstig waren uit het dorp aan de voet van de Drachenwald. Ze maakten een roman in hem wakker. De brieven zelf komen terug in het boek, als berichten uit de buitenwereld die, net als de overvliegende eskadrons bommenwerpers, Veit eraan herinneren dat de oorlog nog steeds woedt. Mensen zijn verhalende dieren, is allicht het belangrijkste idee uit Geigers fijnzinnige roman, en zonder die verhalen kunnen ze niet overleven. Het is een positief boek. Tegen de achtergrond van de oorlog beseffen de mensen in zijn roman hoe waardevol het leven is. Veit heeft zes jaar in uniform rondgelopen. Hij weet wat hij daarvoor heeft moeten opgeven. Wij vinden heel veel zaken vanzelfsprekend die dat helemaal niet zijn. Misschien moet we daar eens aan denken voor we nieuwe stommiteiten begaan. (2.9.25)

Is het leven een enkele reis of kan je zo nu en dan een stukje terug om iets te herstellen? Journalist Rob Hollander wordt door een oud~studiegenoot ICKS uitgenodigd langs te komen in Los Angeles. Daar biedt deze hem de mogelijkheid fouten uit het verleden te herstellen, door terug te reizen in de tijd. Welke herinnering klopt? Waren er trauma’s of misstanden, en kan een tijdreis daaraan iets herstellen? De auteur van “IK KOM HIER NOG OP TERUG” (400blz) Rob VAN ESSEN slaagt erin je te laten twijfelen of je nu een alternatieve uitsluitend verzonnen verhaallijn leest over een vergeten trauma in het bos, over zijn medestudenten filosofie, over een tijdmachine, of dat het echt zo gegaan is. Deze roman is een fantastisch oeuvre, zo organisch, alles geloof je, alles klopt, alles komt terug. Maar de vragen blijven. (15.08.2025)

Een familiegeheim dat op een sterfbed ontrafeld wordt, een oorlogsgeschiedenis, een broedertwist : het romandebuut van Lars ELLING in “DE APPELOORLOG” (336blz). Een sterk staaltje vertelkracht. Grenzen verdelen mensen. Trek een lijn in het zand en we veranderen in roofdieren die hun territorium met hand en tand verdedigen. Zo leven de Ouwe en zijn broer Truls al jaren op voet van oorlog. Hun vader splitste zijn erf op en gaf zijn zonen elk de helft. Klinkt als een Salomonsoordeel, maar pal op degens tussen twee percelen staat een appelboom. Wie de appels oogst zou weleens de toorn van de vijand kunnen ontketenen. L.E. Weet hoe hij lezers aan zijn pagina’s moet vastkluisteren. Hij vergast u op een klassieke maar uiterst verslavende familieroman. (27.07.25)

Paul AUSTER is de Amerikaanse auteur van de roman “BAUMGARTNER”(205blz) en staat bekend als een postmoderne auteur. Zijn gouden personage is Sy BAUMGARTNER, fenomenoloog en hoogleraar filosofie, die op zijn 71ste beseft dat dit de stijlfiguur is waar hij al sinds de dood van zijn vrouw Anna op zoek is. BAUMGARTNER raakt verstrikt in spiralen van herinneringen. Eerst met de eerste maanden na het zwemongeluk van zijn vrouw Anna en veel verder terug. Waarbij hij zich afvraagt “waarom hij uitgerekend die oude koe uit de sloot haalt”. Auster is een meester in het beschrijven van dagelijkse dingen en hun vergankelijkheid. Waarom onthouden we bepaalde momenten en vergeten we andere? Dit is een ijzersterke roman van P.A., een ontroerend boek. (23.06.25)

Het overkomt de vrouwelijke nakomelingen van Heloise, die geboren werd in een rijke Franse familie en de gebroeders Montgolfier nog met de uitvinding van hun luchtballon heeft geholpen. Haar dromen zijn zo levendig dat ze zich daarin de belevenissen en gedachten van haar moeder, grootmoeder en alle vrouwen van wie ze afstamt perfect voor de geest kan halen. Heloise is tragisch aan haar einde gekomen : haar wachtte na de Franse revolutie de dood op het schavot. Met elke nieuwe generatie vrouwen komen er opmerkelijke, pijnlijke maar ook hoopgevende herinneringen bij die je meevoeren naar de woelige negentiende eeuw, de twee wereldoorlogen en de Praagse lente. Er is nog een rode draad in deze roman van John IRONMONGER’s “DE VELE LEVENS VAN HELOISE STARCHILD”(384blz): net voor haar dood heeft Heloise op haar kasteeldomein een goudschat begraven. Wie van haar nakomelingen vindt die terug? J.I. slaagt er in om meer dan twee eeuwen geschiedenis in één avontuurlijke, speelse roman te stoppen. Zijn de dromen echt waardoor tiener Katya vele jaren later geplaagd wordt. Had haar moeder deze dromen ook? En welke herinnering heeft ze aan het fortuin van Heloise van twee eeuwen geleden. (27.05.25)

Luigi PIRANDELLO won in 1934 de Nobelprijs voor Literatuur en wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke schrijvers van de 20ste eeuw. Van gebrek aan ambitie kan je L.P. niet beschuldigen : hij vatte het plan op om voor elke dag van het jaar een verhaal te schrijven en dat uit te geven in 24 bundels, als een soort scheurkalender. Helaas stak de dood daar een stokje voor. “HET NAAKTE LEVEN” (314blz) is de eerste van vijftien afgewerkte bundels en meteen een aangename kennismaking met P’s schalkse vertelsels, variërend van dierenfabels tot kleine komedies. In het titelverhaal laat hij een kunstenaar en een jonge weduwe bakkeleien over een grafmonument : zij wil zich naakt in steen vereeuwigd zien en daar ziet de verpauperde beeldhouwer wel een lekker klusje in. En wat moet je aanvangen met een staartloze hond? P puurt er een kolderiek zedendrama uit. P leefde in een wereld die voortdurend in beweging en onzeker was. Hij schreef spitse verhalen om vrolijk van te worden, verhalen doorspekt met humor en ironie.(22.04.25)

Staat de kunstenaar boven de misdaden van het regime waarvoor hij werkt? Dat vraagt Tom LANOYE zich af in zijn roman “DE DRAAISCHIJF”(480blz). Onder de scène van het Nationale Theater in Den Haag bevindt zich in het midden een draaischijf. Een ingenieus stukje theatertechniek dat een belangrijke rol speelt in TL’s roman. Het boek vertelt het levensverhaal van enkele toplui van het Antwerpse culturele leven. Een actrice, een theater- en een operadirecteur. In “De draaischijf” raken drie innig verbonden levens vermalen. Door kunst en collaboratie, lafheid en niets ontziende ambitie. Deze historische roman werd meteen ontvangen als een instantklassieker. “De draaischijf” gaat over de dunne grens tussen schuld en onschuld, als de vraag waarom de 936 doden van het bombardement op Mortsel Oude God minder aandacht krijgen dan de slachtoffers van de Duitse V-1’s en V-2’s, over verraad, wraak en het maken van toneel, maar vooral gaat de roman over Lea en Alex die laat inzien dat zijn apolitieke leven ten dienste van de kunst alleen maar zelfbedrog is.(18.03.25)

Cirkelzagen zijn gevaarlijke tuigen. Maar ze kunnen ook levens redden. INSEON schoolde zich om tot timmervrouw. Ze werkte vroeger samen met haar vriendin GYEONG-HA, zij als fotografe, haar vriendin als journalist. Een werkongeval tijdens het zagen kostte haar twee vingerkootjes. Tijdens haar folterende heling sommeert INSEON haar vriendin aan haar ziektebed voor een opdracht. Hiervoor reist Gyeong-ha temidden van een sneeuwstorm naar het eiland Jeju waar INSEON woont. In dit afgelegen dorp vertellen spookachtige wezens haar gruwelijke verhalen over massamoorden, verkrachtingen en standrechtelijke executies. De Zuid-Koreaanse auteur HAN KANG schreef “IK ZEG GEEN VAARWEL”(302blz) een horrorsprookje dat verhaalt over de vergeten genocide op de rebelse bevolking van Jeju, een schandvlek op de geschiedenis van Zuid-Korea. Met haar virtuose zinnen en ontroerende passages houdt ze je aan het blad gekluisterd en terwijl ze je betovert met haar stilistisch meesterschap geeft ze de duizenden doden van Jeju weer een stem. Een verbluffend verhaal waarin ze ons confronteert met historische trauma.s die de kwetsbaarheid van het menselijk leven blootlegt. (24.02.25)

De roman « NIEMAND UIT BELGIË »(207blz) van auteur Guido VAN HEULENDONK speelt in 2015 waarin de opkomst van de populist Nigel Farage aanstaande is, de politicus die streed voor het vertrek van Groot-Brittannië uit de Europese Unie. De actualiteit lijkt een spiegel te zijn van de slag bij Hastings uit de 11de eeuw. Blancke verafschuwt het gedachtengoed van de populist. « Wil Farage terug naar het Engeland van 1066 »? Het verleden bepaalt het heden van « Niemand uit België ». In de roman krijgt de student Blancke de opdracht van de prof om de essentie van de slag bij Hastings uit de doeken te doen. Hij krijgt er 9,5 op 20 voor. Dit feit schiet door Blanckes hoofd wanneer hij decennia later met zijn jongere vriendin Cynthia op weg naar de bruiloft van zijn dochter Fleur -dochter uit een eerste huwelijk dat tien jaar eerder op de klippen is gelopen. Zijn dochter heeft hij al jaren niet meer gezien. Blancke is met de jaren van een idealist in een cynische whiskydrinker veranderd. Zijn carrière is een succes maar het blijft een vraag of hij er gelukkiger mee geworden is. G.V.H. schrijft met een bijzonder Brits aandoende flair. Zijn onderwerp is de tijd. Hij maakt van Blancke, een gewezen kranige reus een gebogen dwerg. Enige nostalgie is hem daarbij niet vreemd. G.V.H.laat je achter met het gevoel dat je niet alles gesnapt hebt. Want zo is het leven, natuurlijk, en wie dat niet begrijpt verdient niet meer dan 9,5 op 20. (30.01.25)

Twee eenzaten leren elkaar kennen in het Hibiya-park, een oase van rust in het midden van Tokio. Shuichi YOSHIDA puurt een bizar sprookje uit deze toevallige ontmoeting. « PARK LIFE »(122blz) is geboren. Het duurt een poosje voor je begrijpt waar hij met zijn korte roman naartoe wil. Een naamloze man ontmoet een naamloze vrouw, er wordt wat gewandeld en gepraat, geslenterd en gekletst. Na een tijdje valt ook de terugkerende symboliek op : waarom is de man zo geobsedeerd door ingewanden ? En is het niet vreemd dat hij een avatar heeft? Yoshida vertelt verder iets over de rigide Japanse maatschappij en de eenzaamheid van de middenklasse die amper nog aan liefde toekomt.(13.01.25)

Louise is al sinds haar jeugd slechthorend. Bij een recent onderzoek blijkt dat haar gehoor drastisch achteruitgaat. De stem die haar woorden doet herhalen « als een halvegare papegaai » verdwijnt in de mist, wordt ruis, waarna haar verbeelding het overneemt. Het oordeel van de audioloog is genadeloos. Links is Louise helemaal doof, rechts probeert haar oor met alle macht nog tonen uit de wereld te schrapen. In de roman « KWALLEN HEBBEN GEEN OREN »(223blz) schrijft Adèle ROSENFELD dat er een oplossing bestaat :een cochleair implantaat. De ingreep is onomkeerbaar, en niet zaligmakend. De kans blijft groot dat ze op termijn volledig doof wordt. Ze staat voor een moeilijke keuze : zich al dan niet laten opereren. Ondertussen probeert ze zich te beredderen. Ze kan liplezen als iedereen netjes articuleert. Ze komt op een feestje waar collectief drugs wordt genomen. Haar fantasie neemt het over : ze ontmoet een fictieve soldaat en een halfblinde hond. De stilte blijft elke dag terrein winnen. Ze vindt werk maar haar collega’s bekijken haar met een scheef oog. De roman is geen tranentrekkend epos over een vrouw met een handicap, maar een ode aan een moedige amazone die in de stilte dreigt te stikken. Dit is een roman die bulkt van ontwrichtende zinnen en tegelijk een slimme analyse van de kracht van taal. (13.01.25)