Stipt 13.30u. vertrok onze ‘ huisbus Quo Vadis ‘ met 26 enthousiaste gemaskerde wandelaars richting Hobokense polders. Een wandelgebied voor velen onder ons niet vreemd.

Tijdens de rit gaf René wat tekst en uitleg over dit aangelegd natuurreservaat, ex Polderstad, dat oorspronkelijk een totaal andere bedoeling had.

Polderstad zou een ruimtelijk ontwikkelingsgebied worden maar door allerlei gewijzigde omstandigheden en veel tegenkanting van milieuactivisten werd er geopteerd tot het behoud van dit 128 hectare groot natuurgebied.

Na een half uurtje pendelen met zicht op allerlei infrastructuurwerken en om-leidingen parkeerde onze chauffeur aan de bekende bistrot ‘ De Schorren ‘.

Het was schitterend wandelweer en sommigen lieten zelfs hun ‘ pullover of golfke ‘

achter in de bus.

Een kort zijweggetje naast de Bistrot, straat oversteken en we arriveerden pal in het natuurpunt.
Even een tussendoortje, René was verschillende keren de route even komen verkennen om zeker te zijn dat er niet zou verloren gelopen worden. ( dixit de wandeling in Tervuren). Achteraf bekeken kon je hier moeilijk verloren lopen gezien de vrij goede kleuren-bewegwijzering.

Het kronkelende pad leidde ons eerst naar een vogel-spotplaats . De ‘ echten ‘ onder ons doen dit uiteraard liever alleen want stilte is een must in hun jargon.

Typisch aan deze polderwandeling zijn de met speciale klappoortjes afgeschermde graasgebieden. De specifieke ‘ Callaway ‘ runderen verrichten hier zeer nuttig graaswerk. Het is wel opletten geblazen om zeker niet in de runder-vlaaien te trappen. Deze dieren worden regelmatig op een andere plaats gezet en houden alzo het biotoop in stand. We passeerden zo’n 3 à 4 van die poortafsluitingen.

Boven aan de dijk kreeg je aan de overkant van de Schelde de kerk van Burcht in ’t vizier. De Schelde hier overzwemmen leek een makkie volgens René, maar blijkbaar zou het volgens de  kenners onder ons, niet simpel zijn met de toch vrij sterke stroming zodat  je wel eens aan ’t Steen zou kunnen aanmeren!

We wandelden terug via de bosrijke omgeving en andere poortjes richting

‘ De Schorren ‘.

De patron had op het buitenterras plaatsen voor Neos gereserveerd.

Na wat lafenis zat de babbelsfeer er goed in en sommigen vonden dat het precies

een beetje een sfeer van een ‘ Après-ski ‘ namiddag was.
Misschien niet de langste wandeling, maar fijn te horen dat ons Neos-team ervan genoten heeft.