Herman Smolders – gepensioneerd onderwijzer, zet zich in voor Trias

Rotverwend, dat was ik. Enig kind van ouders op leeftijd. Voor hen was ik een late droom die mocht gekoesterd worden. Egoïsme en egocentrisme troef dus. Pas later besef je hoe fout sommige keuzes in het leven toen waren. Mijn vrouw en kinderen leerden mij inzien dat je jezelf een dienst bewijst als je er in slaagt in harmonie samen te leven met anderen.

Ook het verenigingsleven bood mij een helpende hand. Eerst als gewoon lid, daarna als voorzitter van diverse verenigingen, zette ik mij in voor de gemeenschap, ook voor de minsten onder hen. Een voorbeeld: het project ‘Vreemdgaan in Malle’. We bezochten allochtone inwoners van het dorp die vertelden over hun herkomst en een typische lekkernij serveerden. Deze bezoeken imponeerden zowel autochtoon als allochtoon, met wederzijds respect als gevolg.

Na mijn pensionering kwam Neos op de proppen met ‘Ecuador’. Bij de Indiaanse boeren in de hoge Andes besefte ik dat, inzake ontwikkelingssamenwerking, het ‘ondernemingsmodel’ efficiënter werkt dan het ‘nonkel pater-model’. Belangenbehartiging, inclusief denken, microfinanciering, ondernemingsgeest, vorming,… Dat zijn de doelstellingen voor de toekomst. Trias geeft ons het goede voorbeeld. Bij Neos mag ik momenteel de werkgroep Noord-Zuid voorzitten. Met een aantal geëngageerde mensen samen trachten we het Zuiden meer op de agenda te krijgen van onze Neos-clubs. En dat lukt steeds meer en meer. Waarvoor dank aan onze clubs en hun leden.

De rode draad doorheen mijn volwassen leven, te mogen werken met en voor anderen, zet zich blijkbaar steeds verder door. Wat volgt?