Pauline Coppens bracht haar jeugd door in Merelbeke en werkte daarna jarenlang als pedagogisch medewerker van de Onderwijsvereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (OVSG). Ze was co-auteur van didactische onderwijsboeken. Zij woont nu in het landelijke Vlierzele.

“De smaak van berkenschors” werd opgenomen in het Holodomor-museum van Kiev.

Pauline Coppens uit Vlierzele (Sint-Lievens-Houtem) schreef de biografie van haar moeder Natascha Pochwatna, het verhaal van een moedige en sterke vrouw.

Als kind overleefde Natascha de Oekraïense hongersnood van het begin van de jaren dertig van vorige eeuw. Die hongersnood werd door het Sovjetregime onder Stalin gemanipuleerd als politieke factor om vooral de etnische Oekraïners te treffen en zo het Oekraïense volk te vernietigen. 7 miljoen Oekraïners stierven aan de gevolgen van de uithongering, en miljoenen Oekraïense boeren werden gedeporteerd naar Siberië.

De dood door uithongering (de ‘Holodomor’) werd achteraf door het Oekraïense parlement officieel tot "genocide" verklaard (men spreekt ook wel van de Oekraïense holocaust).

Tijdens WO II werd Natascha opgeëist en getransporteerd naar een Duits werkkamp, waar ze haar latere echtgenoot leerde kennen. Na de oorlog kwam ze met hem mee naar Merelbeke.

 Het verhaal dat Pauline Coppens brengt is tegelijk een herkenbaar migratieverhaal, en blijft als dusdanig brandend actueel.