Op 25 oktober kregen we Eric Donckier, politiek redacteur van Het Belang van Limburg op bezoek. Op het nippertje want hij was onze afspraak uit het oog verloren en toen we op zondag contact namen voor de praktische afspraken was het naar adem happen. Onze e-mails waren echter doorslaggevend, afspraak is afspraak en ieder woord van een journalist is heilig. In ruil mocht je voorzitter eens al de vragen doorsturen die hij kon bedenken. Een plaaguurtje. Natuurlijk schrijven we in dit verslag niet al zijn pikante uitspraken op. Wij hebben Nerveuze bestuursleden wachten op Eric Donckier. zelfcensuur. Er kan een rel van komen en dat hij graag politici aanjaagt om de Limburgse belangen te verdedigen wisten we al. Donckier noemde met plezier zijn top van Limburgse politici (Theo Kelchtermans en Patrick De Wael staan hélemaal aan de top) en werd mistroostig van die minister die het wel goed doet maar o zo saai uit een hoek kan komen. Eric Donckier vertelde met pretoogjes alle details over hoe hij een keer een regering heeft doen vallen (die van Gaston Geens) en over zijn buitenlandse reizen met politici die graag in de belangstelling staan. En dan werd hij weer zeer serieus. Tewerkstelling is de oplossing voor alles: meer inkomsten die zorgen voor minder steuntrekkers en dus minder beroep doen op deficitaire budgetten. Onze krant is Vlaamsgezind, zo zei hij, niet geborneerd, gaat uit van de kracht van het individu en wil iedereen helpen die niet meekan. En als je dan eens artikels op de eerste bladzijde vindt die nogal pietluttig zijn, dan is dat omdat het publiek dat wil. Het elektronisch tijdperk heeft natuurlijk ook zijn invloed, Het Belang was er als een van de eersten bij maar dat brak zuur op. Nu niet meer en het lukt ook om op internet interessante artikels te verkopen aan geïnteresseerde lezers. Eigenlijk had Eric Donckier vrachtwagenchauffeur of bakker willen worden maar hij studeerde communicatiewetenschappen en toen hij als student een keer op bezoek was op ‘Het Belang’ had hij met een uitspraak indruk gemaakt op Hugo Camps. (‘Wij studenten zijn toch ook rokkenjagers!’) Voldoende om een job te krijgen. In 1999 moest hij even plaats ruimen voor Marc Platel maar al snel hadden ze gezien dat het met Eric beter liep en hij mocht terugkeren. Met hart en ziel doet hij zijn werk en van overdadig slecht nieuws wil hij niet weten. Er gebeurt in de wereld (eric donckier heeft ons doen lachen en had zelf ook binnenpretjes) veel vreselijks maar kijk ook eens rond u, beter hebben de mensen het nooit gehad!’ Onder censuur heeft hij nooit geleden, dat doet zijn krant niet en dus hebben wij besloten deze tekst op te sturen aan Het Belang. Jullie voorzitter is immer ook nieuwsjager. Wedden dat het erin komt?

KLIK HIER VOOR HET FOTOALBUM