Op 20 april trokken we naar Tongeren voor een bezoek aan het begijnhof en het Beghina museum. We genoten van een heerlijk stuk erfgoed: straatjes en pleintjes waar in de dertiende eeuw ‘meisjes zonder man’ naartoe trokken om te ontsnappen aan eenzaamheid. Vrouwen met een klein oogje op de buitenwereld of op een mogelijke gemaal, die nog kon opduiken. We hebben ook het idyllisch pleintje ‘Onder de Linde’ en het begijnhofmuseum ‘Beghina’ bezocht. Officieel is Isabelle Ulrix in 1791 gestorven maar die dag was ze uit de doden verrezen om te tonen uit welke gewoontes en gebruiksvoorwerpen van toen onze zegswijzen vandaan komen: waarom iemand steenrijk werd genoemd of beter nog stinkend rijk; hoe het komt dat we in onze nopjes zijn of met de gebakken peren zitten, iemand uit het juiste hout is gesneden of helemaal niet.  Hij bijvoorbeeld ook die met veel ‘patience’ op zijn dood zit wachten en dus een patiënt wordt genoemd.  

In de winter kon het destijds steenkoud zijn maar Isabelle stond toch  om vier uur ‘s morgens op om de metten te bidden. Ze deed het sneller dan gewoonlijk, ze maakte er korte metten van. 

We keken ons de ogen uit op de beperkte middelen waarover huishoudens in die tijd beschikten evenals op de manier waarop ze werden gebruikt. Onze gids Isabelle alias Lieve Molenaers was niet alleen rad van tong, ze was tevens mild die dag en liet haar gasten genieten van een bier met look,  'Dagelyckx Bier' genaamd. Zij die het kruid kon raden was onze fotografe Lut en zij ook werd de gelukkige winnares van een tweede glas..