Er zijn zo van die dagen dat een mens twijfelt of hij wel een juiste beslissing heeft genomen. Door bijvoorbeeld in te schrijven voor een wandeling op de warmste dag van het jaar. Heet was. De vloer droop van het vochtig weer. En toch waren ze opgetogen, de wandelaars uit alle dorpen van de provincie. Op een originele wijze heeft Neos Voeren een programma ineen gestoken dat iedereen in goede luim bracht. Een frisse koek met koffie, lokaal gebakken en in een typische smaak van daar vormde de intro. Leuke en gezellige gidsen. En omdat we zoveel mooie plekjes hebben gezien. Opgetogen omdat er op elk moment een leuke versnapering aanwezig was en we met elkaar zo gezellig hebben gekeuveld. ’s Gravenvoeren is een heerlijk dorp dat zich heeft ontwikkeld langs de rivier de Voer, met talrijke loopbruggetjes over het water naar de huizen. De kerk, de pastorie en verscheidene boerderijen in de onmiddellijke omgeving stammen uit de 18de eeuw. Die (Oostenrijkse) periode was klaarblijkelijk een heel voorspoedige tijd voor dit dorp. Onze gids klauterde door bos en beemd, als toonbeeld van echt Voerenaarschap, want daar stond de oudste boom te pronken in al zijn glorie. Het had de dagen ervoor geregend, en toen gleed ze uit op haar hagelwitte broek. Toch wandelde ze met ons verder, we kregen een borrel gebrouwen uit lokale bessen en bezochten de kerk van ’s Gravenvoeren waar een wakkere dorpspastoor, net voor de Franse revolutie erin geslaagd zijn kunstwerken een veilige plaat te geven. De Sint-Lambertuskerk werd opgetrokken tussen 1782 en 1786.

En dan? Ja dan was het tijd voor een copieus diner.Soms is een mens meer dan blij dat hij iets heeft ondernomen

KLIK HIER VOOR HET FOTOALBUM