De verkiezing van Emmanuel Macron in mei 2017 kwam over als een frisse wind. Maar al snel sloeg de weerspannige Franse ‘straat’ eens te meer de verwachtingen stuk. De wekelijks herhaalde vernielzucht van de gele hesjes toonde hoe moeilijk de oude Franse demonen kunnen beteugeld worden, en hoe onhervormbaar het land is geworden. Frankrijk gedraagt zich sinds meer dan dertig jaar als een kribbige patiënt die voortdurend van dokter verandert en dan even snel de nieuwe medicijn weer weggooit. Macron won wel de presidentsverkiezingen van april 2022. Maar de wetgevende verkiezingen van juni legden een ontredderd land bloot, waarin de klassieke regeringspartijen afkalfden ten voordele van de extremen, en waarin de president geen meerderheid kreeg. Dat maakt het land nog moeilijker regeerbaar. De ontreddering, ook economisch, van die leidende lidstaat van de EU is ook voor Europa slecht nieuws.

Mia     Doornaert: Columniste van De Standaard, schrijfster, expert internationale zaken. Neemt deel aan openbaar debat over actualiteit, o.m. op TV. Was 38 jaar journaliste De Standaard, waaronder 5 jaar in Parijs. Was twee jaar speechwriter en adviseur van minister BuZa en premier Yves Leterme. Bekleedde verschillende internationale mandaten. Tot vorig jaar voorzitster van Literatuur Vlaanderen.