|
Uitstap naar Zierikzee
Het begrip « watersnood » heeft een dubbele betekenis :
- Het kan geïnterpreteerd worden als « Nood aan water » bvb in tijden van uitzonderlijke droogte of hittegolven, waarbij mensen, dieren en planten verslappen en verrimpelen tot wezenloze schepsels.
- Wij kennen eerder de andere betekenis nl. « Nood als gevolg van water » Dit kwam alleszins in vele aspecten aan bod in Zierikzee en Ouwerkerk.
 De ramp van 1953 werd nog eens overgedaan in woord en beeld, vaak aangrijpend. De gevolgen waren verschrikkelijk ; velen onder ons beleefden de realiteit van deze zondvloed van nabij of bij getroffen familie. Wij konden de beelden toen zien op de eerste TV’s ; de reporter bracht met trillende stem verslag uit over de ramp. Nadien lazen we in de dagbladen alle artikels en knipten er enkele uit om mee te doen naar school. Onze meester, die afkomstig was van ‘De Polder ‘, deed er nog een schepje bovenop en beweerde met eigen ogen’ de dijkbreuk bij Pijp-Toebak gezien te hebben en daar alle doffe ellende meegemaakt te hebben...
Was het weer die 1° februari 1953 beestig slecht, dan kregen we op 25 april 2024 ook nattigheid (met dien verstande dat overstromingsgevaar was uitgesloten)
De rondgang in de ‘caissons’ gaf een goed beeld van alle aspecten van die periode ; vele attributen, documenten en filmmateriaal waren beschikbaar en riepen ons terug in de tijd.
Ik vond het wel merkwaardig dat we in de vier caissons konden rondwandelen, terwijl deze toen gebruikt werden om het dijkgat in Ouwerkerk te dichten !
Ook interessant was het (nagemaakte) huis van in die tijd met vele herkenbare voorwerpen en toestanden van 70 jaar geleden. Ik voelde me warempel terug in mijn kindertijd – wat, op onze leeftijd normaal schijnt te zijn-.
Het restaurant was vlakbij ; we kregen er een glaasje wijn en konden ons al opwarmen aan verse broodjes. Het hoofdgerecht met vispotje en frietjes ging er nog gemakkelijk bij . Een aanrader ! (lees straks verder bij Opmerkingen)
Zierikzee wordt (terecht) beschouwd als één van de mooiste stadjes van Zeeuws-Vlaanderen.
We konden de typisch hollandse stijl - zin voor orde en netheid – ervaren tijdens een (deels droge) rondgang.
Onze eerste uitstap in 2024 mag als zeer positief geboekt worden én met een record aantal deelnemers.
OPMERKINGEN
1. Het restaurant : het gebeurt meermaals dat men een grote groep bezoekers ergens op een bovenkamer of naar een kelder leidt, waar weliswaar de nodige accomodatie voorhanden is, maar weinig ‘sfeer’. Ditmaal zaten we ook ‘hoog’, maar met een panoramisch zicht op de kreken van de Oosterschelde .
Heerlijk ! De bediening (slechts 2 mensen) was onberispelijk en vriendelijk. Echter was de sjardonnè-wijn bij de tweede beurt al uitgeput : « Nou, leuke mensen, wel »
2. De gidsen : mijn persoonlijke voorkeur gaat naar een vrouwelijke gids (toegewijd-grondige kennis-attent). Vandaag niet dus...De dame in kwestie kon aan genoemde eigenschappen niet voldoen en sprak met fluisterende (water)stem en dito enthousiasme over dit nochtans pittoreske stadje.
Hoe het de andere groepen vergaan is, weet ik niet, maar dit onderdeel van een uitstap/reis heeft men
nooit in handen en blijft dus risicovol...
3. Ik verdenk Piet van enige voorkennis omtrent de ecologie van de Oosterschelde ; hij waarschuwde nl. voor het nuttigen van kreeften uit deze wateren. Net op het moment dat ik deze tekst aan het schrijven ben, luister ik (met een half oor) naar het VRT-nieuws. Geeft men daar toch een reportage over de achteruitgang van het kreeftenbestand. Bij het zien van een halfdode kreeft, was ik al blij dat we ‘s middags geen kreeftenmenu hadden genomen.
Reporter,
Erik Peirsman
een uitgebreider fotoreportage vind je in het fotoalbum
|