In een zeer druk bijgewoonde voordracht van Professor Mark Van Den Wijngaert ( er waren niet minder dan 70 aanwezigen) bracht deze eminente kenner van het Belgisch Koningshuis een bijzonder interessante kijk op onze vorsten.

De professor nam geen blad voor de mond en beschreef de levenswijze van onze koningen en hun politieke loopbaan zoals wij ze slechts van ver kennen.

Na het ontstaan van België in 1830 moest men tot 1831 wachten vooraleer Leopold, van Saksen-Coburg-Gotha,  een weduwnaar, gedirigeerd uit Londen, werd voorgesteld om het jong onafhankelijk België te leiden. Hij huwt met Charlotte,de dochter van George IV van Engeland. Politiek had het jonge parlement weinig te zeggen en Leopold zette zich, tegen de grondwet in, aan het hoofd van het leger, de politiek. en diplomatie. Zijn zoon Leopold II volgt hem op. Ook hij regeert als een zeer eigenzinnige vorst met veel escapades, iets wat blijkbaar in het koningshuis een gewoonte wordt. Hij verwerft Congo als kolonie en verwerft er enorme rijkdommen waarmee hij de stad Brussel zeer sterk verfraait maar waar hij ook een zeer slechte naam aan overhoudt. Bij gebrek aan een opvolger van het mannelijk geslacht volgt zijn neef Albert I hem op. Deze is minder geïnteresseerd in de politiek maar hij wordt er met zijn neus op gedrukt door het uitbreken van W.O.1. Als opperbevelhebber van het Belgisch leger verzekert hij zijn populariteit bij de bevolking. Wanneer hij in 1934 in Marche-Les-Dames "verongelukt" - dit blijft een onopgelost mysterie - volgt zijn zoon Leopold III hem op. Deze toonde echter vrij veel sympathie voor dictators als Mussolini, Hitler, Franco, Stalin en heeft het regelmatig aan de stok met de politiek.Zijn contacten met Hitler in de oorlog en zijn huwelijk met Liliane Baels na het verongelukken van Koningin Astrid in Küssnacht brengen hem in een moeilijk parket die leidt tot de koningskwestie en hem tot troonafstand dwingt in 1950. Zijn zoon Boudewijn neemt in 1951 de koningstroon over op 20-jarige leeftijd. "Le Roi Triste" was van heel ander hout gesneden en vervulde zijn koninklijke taak met hart en ziel. Hem kan geen losbandig leven zoals zijn voorgangers worden verweten. Getekend door zijn sombere jeugd legde hij een perfect parcours af. Zijn huwelijk met Donã Fabiola Di Aragon was voor de Belgen een hoogtepunt. Hij was gedreven, religieus en beminnelijk. Het abortus-probleem dat hij niet wilde tekenen bracht even wat beroering in de Belgische politiek. Zijn plots overlijden in Motril in 1993 dompelt België in een diepe rouw. Bij gebrek aan een opvolger komt de troon toe aan zijn broer Albert II. Deze levensgenieter was niet onbesproken na zijn lange scheiding van Donna Paola Ruffo Di Calabria en is minder geïnteresseerd in de politiek en laat het grote werk over aan de regering en zijn kabinetchef Jacques Van Ypersele de Strihou. Hij gaat liever op vakantie met zijn boot. Alleen zijn nieuwjaarstoespraak van 2006 en zijn kerstboodschap van 2012 zal ons vooral bijblijven. De verhouding met zijn kinderen was ook niet zo best. Nochtans moet (mag) zijn zoon Filip hem opvolgen na zijn troonafstand in 2013, net voor de bijzondere verkiezingen van 2014. De politieke macht van het Koningshuis kalft stilaan af en zal op termijn wellicht zachtjes verworden tot een protocolaire rol.

Het verhaal van ons Koningshuis is op een bijzonder interessante en boeiende manier gebracht door professor Van Den Wijngaert, doorspekt met veel onbekende details en wetenswaardigheden, zonder één seconde te vervelen. Het verhaal van anderhalf uur is voorbij gevlogen voor een muisstil publiek. Een echte aanrader!

 G.G.