Bezoek aan Waterloo en zijn leeuw.

In september reed ‘de bus’ met een kleine 50 Hoeseltse ‘Neossers’ richting Waterloo. Niet alleen uit nostalgie. En we waren blij, want we mochten tal van nieuwe gezichten verwelkomen.

De tas koffie was meer dan welkom, en dan richting ‘Wellington Museum’: ondergebracht in een geklasseerd gebouw van meer dan 300 jaar oud, in 1815 een poststation dat door de Britse staf tot hoofdkwartier was gekozen en waar de hertog van Wellington, opperbevelhebber, de nacht doorbracht. De traditionele souvenirs in het winkeltje vonden gretige kopers.

En al zijn we erg verwend als het op eten en drinken aankomt: fonduen in l’Amusoir was héél erg lekker, overvloedig en gezellig, het had gerust nog een uur langer mogen duren! Jammer, we moesten verder richting Slagveld waar de gidsen besteld waren.

20 moedige medemensen zijn met een gids richting 226 treden gegaan. Proficiat! De rest ging met gids nummer 2 naar het bezoekerscentrum. De aanwezigen weten ondertussen haarfijn waarom Napoleon – die geniaal genoemd wordt – in Waterloo verloren heeft.  Het ‘Panorama’ was voor velen echte schoolreis-nostalgie, maar nog altijd indrukwekkend om te zien. Aan de werken overal op en rondom de site was te merken dat er voor volgend jaar grootse festiviteiten gepland zijn: Waterloo 300 jaar later.

In het laatste hoofdkwartier van keizer Napoleon of de Boerderij van Caillou – zo’n 5 km ten zuiden van de leeuwenheuvel -  vonden we  vier zalen met wapens, schilderijen, gravures, maar ook met het veldbed van de keizer (heel klein !), zijn dodenmasker, de tafel waarop hij zijn kaarten bestudeerde en zelfs het skelet van een Franse huzaar.

Nog een ferme merci aan Josseline die de groep feilloos geleid heeft, aan de vrijwilligers die de trip voorbereid hebben, aan onze buschauffeur en aan onze huisfotograaf Freddy.