In het navolgende verslag zult U géén opsomming vinden van al de ‘bedrevene’ aktiviteiten, noch een chronologisch overzicht van onze bezoeken aan natuurfenomenen, cultuurtempels of verzamelde culinaire eet- en drankgelegenheden.

Uit een ‘markant’ verleden weten trouwe lezeressen dat mijn schrijfsels eerder eigen-zinnig zijn , soms ironisch , maar vooral sfeerscheppend en amusant bedoeld .

Daarom : « Elke gelijkenis met bestaande personen en/of toestanden is louter toevallig en (meestal) niet gewild »

 

 

Bij het verlaten van Temse vergezelden ons reeds dreigende wolken ; ze volgden ons nog drie dagen en losten af en toe wat ballast. Alles bleef echter binnen de perken, al viel het me op dat velen voorzien waren op wat nattigheid en allerlei ‘afweermiddelen’ op zak hadden, welke ten gepasten tijde ontplooid werden.

We hielden een koffie- en sanitaire stop aan ‘de schreve’ ; daar stond ook de gids ons op te wachten.

Mijn eerste indruk was eerder terughoudend : het leek me een ‘punkerachtig’ type en ook wat slordig gekleed. Maar eens op dreef, was onze verwondering groot over zijn brede kennis, pittige uitspraken en taalvaardige knobbels. Het ging crescendo tot op de laatste ‘interventie’ zoals jullie verder wel zullen merken.

We reden doorheen Frans-Vlaanderen tot voorbij de meest onooglijke dorpjes. Catsberg en Bollezeele met hun statige Hallenkerk en getuigenheuvels konden we nog onthouden, andere zoals Wissant bleven ook hangen omwille van een bizondere anecdote zoals de Heilige Wilgefortis (weet je nog ; de maagd met de baard)

Even vóór de middag werd een blijde verrassing aangekondigd ; een korte stop, vergezeld door een streekspecialiteit de « Picon Vin Blanc » In Escalles stond een schotel « Fruits de Mer » klaar (in drie étages) waardoor het verdere zicht op de tafelgenoten tijdelijk werd ontnomen. Zij die gekozen hadden voor het ‘alternatieve’ menu, waren voor de rest van de dag uitgeteld…

 

De tweede dag zouden we volledig in de natuur doorbrengen. Het begon met een treinrit langsheen de Baai van de Somme.

De oudsten van de groep herinnerden zich nog levendig de rijtuigen van weleer, compleet met stoomlocomotief en bijhorende rookgassen. Het liep er vol met schapen die met regelmaat  deze wolken over zich heen kregen.

Eerder had de gids het vlees van deze schapen aanbevolen ; wij echter gaven  nu een andere invulling aan het begrip « pré-salé»

 

‘s Namiddags stond een bezoek aan het « Parc de Marquenterre » op het menu.  Windkracht 5-6 Bft. Een jonge snaak vergezelde ons : zijn woorden gingen te snel en verdwenen in de wind.

De (nog) aanwezige vogels zaten met hun bek tussen de pluimen en zochten bescherming bij elkaar.

Zo deden ook wij…

Het ging een monotone namiddag worden…tot er zich een niet-alledaags feit voordeed : de voorzitter was zijn GSM kwijt ! Hoe mensen reageren : bij sommigen paniek en onzekerheid over het verder verloop van de reis ; bij anderen een zekere vorm van ‘compassie’ ; vrome zielen deden een schietgebedje voor St-Antonius en de meest effectieve ‘deelnemers’ gingen op zoek…En jawel, het ‘ding’ lag langs de graskant aan een kijkhut die we bezocht hadden.  Oef !

Met dank aan Saint-Antoine-de Saint-Etienne.

 

Dag drie begon in de prille ochtend met een bezoek aan het kerkhof de la Madeleine in Amiens. Ware het niet dat Jules Verne er begraven werd, we zouden nooit op dit uur en deze plaats onze ‘laatste’ dag willen beginnen.

De tocht ging verder naar de ‘Hortillonnages’ (onthou dat maar eens) alwaar we een ‘boottochtje’ gingen maken.

Ik weid nu even uit om een illustratie te geven van wat in de folders staat tegenover wat men in de realiteit ervaart.

« Glijdend over het water, waarvan de stilte alleen kan worden verbroken door het geluid van de wind, wordt de    bezoeker omringd door het getjilp van vogels en het kwaken van kikkers »

« Vaak vergezeld door een paar majestueuze prinselijke zwanen of een familie van spraakzamere en minder schuwe wilde eenden, bespioneerd door een waterhoen, tenzij het een meerkoet of een andere fuut is »    Einde citaat…

Dan waant men zich toch wel dichtbij het Aards Paradijs…. Edoch…

Het enige geluid dat ik gehoord heb, was het getjilp en/of gekwaak van mijn mede-reizigers, al of niet verbroken door een pruttelende motor. En het adjectief ‘spraakzaam’ kon zeker niet toegepast worden op onze begeleider, waarvan we -na lang wachten- zeker waren dat het een doofstomme gelegenheidsmedewerker was.

Verder heb ik nog nooit én een wilde én een schuwe eend in één schepsel samen gezien, tenzij het een meerkoet of een andere truut zou wezen….En dat we werden bespioneerd  is me volledig ontgaan.

 

 

Er waren vooral hoogtepunten : het bezoek aan de kathedraal van Amiens viel spijtig genoeg weg wegens een arbeidsongeval, waardoor de toegang voor die dag werd afgesloten. Zo werd het luik ‘cultuur’ wel erg beperkt.

Zoals reeds gezegd, was onze gids (Regis) van alle markten thuis. Op de tweede avond nodigde hij ons uit op een muzikaal intermezzo. Benieuwd wat het zou worden…er stond reeds een accordéon klaar…

Op het afgesproken uur bleek de ‘muzikant’ niemand minder dan hijzelf !

Maar…de verwachtingen werden ingelost. Met enige zwierigheid bracht hij zowel Parijse chansons als Vlaamse meezingers uit onze jeugd (Daarbij die molen…)

Als intermezzo werd een optreden aangekondigd van een ‘locaal talent’ .Zij bracht een ‘ballade’ van de heilige Jeanne d’Arc. Na een aarzelend begin vernamen we het in-trieste verhaal van deze jonkvrouw en hoe zij op de brandstapel stierf.  « De vlammen stegen haar ten hoofde » Op dit eigenste moment voelden velen onder ons

een gelijkaardige warmte ; wat hen ten hoofde steeg had wel een andere oorzaak.

 

Ik ga eindigen met een positieve vaststelling :

In een vorig ‘markant’ verleden, ergerde ik me nogal eens aan het oneigenlijk gebruik van de toiletten. Vele dames voelden pas aandrang wanneer het vertrek werd aangekondigd, wat tot ellenlange files en

tijdverlies leidde. Bij Neos merk ik tot algemene tevredenheid een « gespreid toiletbezoek », waardoor het nooit overloopt, van volk.

 

Met genoegen geschreven,

 

Erik Peirsman

 

ps : een uitgebreide fotoreportage staat in het fotoalbum