Katapultschieten, voor velen een jeugdherinnering: een gaffel (‘flits’ zeggen ze in Bree) zoeken in een boom of tak, een elastiek uit de binnenwand van een fiets of van een weckbokaal en een lapje van de tong van een schoen. En we waren gesteld.

Niemand die eraan dacht van nog eens met een professionele katapult te kunnen schieten en te ervaren hoe moeilijk het is om een roos af te knallen met een knikker als geschut.

Op de Vostert bij katapultclub Rosse Lei kan dat. 11 Neos-schutters gingen de competitie aan en amuseerden zich kostelijk. Gejuich en een zucht van ontgoocheling wisselden elkaar af wanneer een bordje geraakt werd of net gemist. En dat allemaal onder het waakzaam oog van Jack Govers van de katapultclub die nauwgezet de scores van de schutters op zijn laptop registreerde.

Wie niet ‘schietachtig’ was, nam deel aan een mooie wandeling in de buurt van de kantine van HV Eureka waar onze activiteit plaatshad. Lou en Catho, die niet veraf wonen, gidsten onze dames met als eindbestemming begraafplaats De Kluis waar Lou de kois voederde en het gezelschap in bewondering stond voor de mijmerplek waar bezoekers van het kerkhof tot rust kunnen komen.

De groep, schutters en wandelaars, herenigde zich om een demonstratie bij te wonen van een afgerichte Hollandse herder die meteen ieders sympathie kreeg. Proficiat aan Jean Lobbinger die op meesterlijke wijze Keesje (want zo heette deze brave Hollandse herder) naar zijn hand heeft gezet na jarenlange training en opleiding. Indrukwekkend om te zien. 

We sloten deze leuke en aangename namiddag af bij een koffietafel in Mussenburghof waar we coronaveilig konden napraten en genieten van broodjes en taart terwijl voorzitter Louis de uitslag van het katapultschieten proclameerde. De eer van Neos-kampioen katapultschieten kwam toe aan Willy Michels. Applaus. Maar de ongekroonde koningin was toch Irma Spapen die als enige vrouw de katapult hanteerde en zelfs nog een derde gedeelde plaats verwierf. Knap gedaan, Irma.

Een Neos-activiteit dichtbij huis en heel gezellig. Met dank aan Lou Beckers voor de organisatie en de fotoreportage: klik hier