43
Maria en Jozef dolen rond in Bethlehem. Er was geen plaats
voor hen in de herberg. Ontmoeten wij niet elke dag weer
iemand als Maria en Jozef op zoek naar een hartelijke her-
berg?
Als ik op het hoofdkantoor van Neos moet zijn, loop ik
door het Maximiliaanpark in Brussel.
Ik wacht aan het rode licht om over te steken. Aan de over-
kant, op de rand van een muur zit een jonge Afrikaan. Triest
blikt hij voor zich uit. In zijn doffe ogen probeer ik zijn ver-
haal te lezen. Het begon beslist vol hoop, zijn laatste spaar-
geld had hij er voor over, levensgevaarlijk in die overvolle
rubberboot, aangespoeld, op zoek naar de herberg die hij
zo verwacht had. Een stuk karton is thans zijn bed, de blote
winterhemel zijn dak. Het licht wordt groen, ik steek over
en loop hem voorbij en nog zoveel jonge mensen op de
vlucht naar een ietsepietsie geluk. Zoveel verhalen die mij
doen nadenken. Hoe gauw ligt onze tong vol met vooroor-
delen of heulen we mee met extreme slogans? Helaas, ik
kan de hoop van die vluchteling niet vervullen. Misschien
kan begrip de sleutel zijn van onze herberg?
Jozef, iemand uit onze kennissenkring doet de meest ake-
lige ontdekking. Zijn zoon heeft zich het leven benomen.
Wat bezielde die jonge man om zo plots zijn levensverhaal
te stoppen. Een verhaal dat een veertig jaar geleden zo ge-
lukkig begon in het prille gezin van Jozef en Myriam. Nooit
hadden zij zo een abrupt slot verwacht in het verhaal dat zij
met zoveel liefde mee geschreven hadden. Thans worden
zijn ouders de stille hoofdpersonages in het hartverscheu-
rend verhaal: ‘Waarom toch?’
Marijke is hoogzwanger. Rond kerstmis is de geboorte
voorzien. Handige Seppe timmert volop aan het kinderka-
mertje. Neen, geen kribbe maar een hemels wiegje wacht
op hun kerstekindje. Alles verloopt naar wens. Een com-
pleet ander verhaal wordt hier geschreven. Terwijl het kind-
je nog warm gekoesterd wordt in Marijkes schoot mag het
al uitzien naar een herberg vol liefde en vrede.
Een herberg zo schril in contrast met de herberg waar de
vluchteling, waar Jozef en Myriam naar op zoek zijn.
Mag het mijn wens zijn om in die donkere dagen voor een
zoekende mens een plaatsje te reserveren in ons hart, de
herberg van onze liefde. Een schouderklop, een woordje
van troost, ons begripvol meeleven, misschien zijn dit de
openers om samen een verhaal te schrijven van geluk en
vrede. Laat het geen sprookje worden.
In de herberg was
geen plaats
Nationaal voorzitter Neos vzw
40
Ne
os-clu
bn
ie
uws
Cult
uu
r
me
t
Ne
os
‘R
es
erve
er ee
n pl
aa
ts
je
in
j
e
hart v
oo
r
d
e
z
oe
ke
nd
e
me
ns
’
