NEOS
Duurzaam leven
7
Ik vraag me echt af: waar en hoe ont-
moeten mensen hier elkaar?
Met Vlaams Bouwmeester Leo van
Broeck draaide ik een documentaire-
film ‘Plannen voor plaats’. Zijn stelling
is dat wij mensen gewoon teveel plaats
innemen.. Willen we onze klimaat- en
energiedoelstellingen halen, en volgen-
de generaties een toekomst bieden, en
de biodiversiteit vrijwaren, dan moeten
we anders gaan nadenken over wo-
nen en bouwen, over ontwikkeling en
mobiliteit. In de film laten we zien hoe
we onze steden een stuk groener en
leefbaarder kunnen maken, hoe er veel
meer sociale ruimte ontstaat, en hoe
we dichter en collectiever bij elkaar
kunnen gaan wonen. Hoe we van on-
ze dorpen weer échte dorpen kunnen
maken en van onze natuur weer échte
natuur. Meer fiets, veiliger fietspaden,
beter openbaar vervoer, minder files,
minder fijnstof, minder verkeersdoden.
Weet je, veel oudere mensen willen
met plezier in de stad komen wonen,
niet in troosteloze maar in toffe ap-
partementen, nabij parken waar je niet
zelf het gras moet maaien, waar sociaal
contact is, waar niet noodzakelijk alleen
maar senioren wonen maar waar een
gezonde mix is, waar een gevoel van
veiligheid heerst, waar goed openbaar
vervoer is, en van waaruit je te voet of
met de fiets op stap kunt gaan, zodat je
ook weer gezonder leeft.
Goed leven is ook duurzaam
omgaan met lichaam én geest?
Een van de grootste fouten die onze
samenleving maakt, is mensen veel te
snel klaarstomen voor de ratrace; hen
snel geld laten verdienen, snel uitper-
sen en dan snel afschrijven. Dit is een
stress en burnout society. Kijk naar
ouderen. Velen kunnen en willen lan-
ger werken en hebben nog heel wat
te vertellen, maar nee, je bent oud, je
moet eruit. Oud is een scheldwoord in
ons land. Als je reist, dan zie je hoe ou-
deren nog gerespecteerd worden als
wijzen, hier loop je op je 61ste al voor
de voeten.
De burnout cijfers bij vrouwen
zijn nog hoger dan bij mannen.
Emancipatie is niet altijd een cadeau
geweest. Vrouwen moeten in hun
loopbaan schitteren, de perfecte moe-
der én echtgenote zijn. Ik zie hoe heel
veel vrouwen last hebben van een
soort ingebakken perfectionistisch
ideaal. Mannen kunnen makkelijker
foert zeggen. Maar weet je, stress komt
eigenlijk niet altijd enkel van buitenaf.
We doen het uiteindelijk ook onszelf
aan. Angst en faalangst zijn de verlam-
mende dooddoeners. En social media
doen daar geen goed aan. We leven in
een ‘like maatschappij’, we vechten om
‘geliked’ te worden. En dat is nu net de
kern van perfectionisme: ziekelijke be-
vestigingsdrang.
Dus jij kiest voor meer geluk in je
leven?
De burn-out epidemie die ik de laatste
tien jaar zag toeslaan, vormde de aanlei-
ding van mijn recentste film ‘Everybody
happy’, met Peter Van den Begin en
Barbara Sarafian. Het hoofdpersonage
is een succesvolle stand-up comedian
die aan de rand van een burn-out staat.
Hij heeft te kampen met prestatiedruk
en zelftwijfel. Hij wordt getormenteerd
door een kritisch stemmetje in zijn
hoofd. De film vertelt over hoe hij pro-
beert om uit die negatieve spiraal te
ontsnappen.
Herkenbaar, Nic?
De prestatiedruk is enorm geworden.
In onze leefwereld en in veel bedrij-
‘Mijn vrienden noemen me de ecologi-
sche pastoor. Iedereen draagt zijn kruis,
laat dit het mijne zijn’
Nic Balthazar (53) is als schrijver,
film-, theater- en televisiemaker, een
man van vele talenten. Al jarenlang
zet hij zich in voor duurzaamheid en
tegen de klimaatopwarming.
Of het nu over autisme en de pest-
problematiek gaat in ‘Ben X’, over
euthanasie in ‘Tot Altijd’, of over
mensen die op de rand van burn-out
of depressie staan in zijn nieuwste
‘Everybody Happy’ (2016), zijn
succesvolle films voeden altijd het
maatschappelijk debat.
