18
CLOSE-UP
Ze slaat alarm en redt de soldaat uit
Poperinge.
Herwonnen kracht, verloren hart
Het daaropvolgende jaar ondergaat
Emiel dertien operaties. De soldaat
beseft dat hij zijn
leven aan de Britse
schone te danken
heeft. Langzaamaan
herwint hij zijn
krachten, terwijl
hij zijn hart onher-
roepelijk verliest.
Emiel onderneemt
pogingen om zijn
reddende engel beter
te leren kennen,
maar Wini stuurt
hem wandelen. Zij
is verloofd met de
knappe marine-
officier Charles
Langford die in de
Dardanellen vecht om
Istanbul te veroveren
en de zeeroute naar
Rusland veilig te
stellen. Emiel geeft
de moed echter niet
op. Wanneer Wini het
verpletterend nieuws
verneemt dat de boot
van Charles getor-
pedeerd werd bij de
slag om Gallipoli,
toont Emiel begrip,
geduld en een brede
schouder. Langzaam-
aan sloopt hij de
vesting en een jaar
na de dood van haar
verloofde laat Wini de
nieuwe liefde toe.
‘Beminde ouders
en zusters. Vraag aan de kom-
missaries of te wel den een of
anderen schepen of notaris dat hij
een declaratie tekent dat er geen
burgemeester is en dat hij toestaat
dat ik Em. De Zegher zonder eenige
wederstand kan trouwen met Wini-
fred Gladys Crawford (13 augustus
1918).’
Een nieuw leven vol heimwee
Op 30 augustus 1918 trouwen Wini-
fred en Emiel in Wantage waarna
het koppel verhuist naar Poperinge.
Ondanks de grote liefde voor en van
haar man heeft Wini het moeilijk
en neemt haar heimwee toe met de
jaren. De lieve en melancholische
vrouw blijft zich een buitenstaander
voelen in Poperinge, en later in
Ieper, en voelt zich vooral thuis in
haar keuken waar ze de Engelse
traditie alle eer aandoet met tea time
en zelfgebakken koekjes. De hard-
werkende Emiel maakt ondertussen
carrière. Ze krijgen zes kinderen.
Drie dochters die, niet toevallig, ver-
pleegster worden, en drie zonen, een
kinderarts, een priester en voorzitter
van de rechtbank van eerste aanleg
in Kortrijk. Ieper herstelt zijn schade
en herrijst, maar Wini en Emiel
blijven de oorlog meedragen. Emiel
wordt tot het eind van zijn dagen
geconfronteerd met de verwondingen
die hij opliep aan het front en krijgt
gangreen waardoor zijn
been geamputeerd moet
worden en hij in een
rolstoel belandt. In 1922
sticht hij de invaliden-
bond in Poperinge. De
vroegtijdige dood van
hun lievelingszoon komt
Wini niet te boven. Ze
verliest alle levenslust
maar verzwijgt het
drama voor haar man
die intussen aan demen-
tie lijdt en op 7 juni
1975 in Kortrijk
overlijdt. Wini over-
leeft haar frontsoldaat
drie jaar en spreekt
op het einde van haar
leven alleen nog Engels.
Granny overlijdt op
6 september 1978 in
Ieper. De medailles en
bebloede legerjas van
Emiel worden bewaard
in de IJzertoren, waar op
de 14de verdieping ook
zijn foto hangt als jonge
soldaat.
‘Grote liefdes in de Grote Oorlog’,
Frieda Joris,
Uitgeverij Davidsfonds
Neos Magazine 038.indd 18
1/12/14 23:30
