36
CLOSE-UP
THUIS IS WAAR
JE SCHATTEN ZIJN
50 JAAR MIGRATIE. DAT LEIDDE ONVERMIJDELIJK TOT GEMENGDE HUWELIJKENWAAR HET
BESTE VANTWEEWERELDEN SAMENKOMT. SCHRIJFSTER MIMVAN KEERVOND INSPIRATIE BIJ
ABDELHAMID EL MESSAOUDI, EEN MAROKKAANSE VERHALENVERTELLER,
HAAR MANNELIJKE SHEHERAZADE.
VOOR ÉÉN KEER ZIJN ZE BEREIDTOT EEN DUBBELINTERVIEW.
1970. Abdelhamid
El Messaoudi rijdt
met een vriend
die reeds in Bel-
gië woonde naar
ons land. Het zal
zijn tweede thuis
worden want hij
huwt er Mim Van
Keer. Ze krijgen
twee kinderen:
Yasmina en
Karim. Yasmina
schopte het tot
eerste nieuws-
anker van Marok-
kaanse afkomst in
Vlaanderen (o.a.
bij TV-Brussel) en
Karim is intus-
sen leerkracht en
trotse vader van
Milo en Lynn.
De kennismaking.
Abdelhamid:
‘Normaal kwam ik niet buiten
Brussel maar op een zaterdagavond
reed ik mee met een vriend uit
Mauritanië die in hetzelfde gebouw
woonde als ik. Hij kende een danc-
ing in een dorpje waar ik nog nooit
van gehoord had. Dat bleek Blaas-
veld te zijn. Die avond nodigde ik
Mim uit voor de eerste dans. Ze was
totaal niet wantrouwig tegenover
vreemdelingen en wou spontaan met
mij dansen. Dat was een aangename
ontdekking voor mij. Wij hebben de
hele avond gedanst én gepraat.
Mim:
‘Wij leerden elkaar kennen in
een danszaal in Blaasveld. Normaal
ging ik niet naar dancings, maar de
broer van mijn vriendin speelde er
in een orkestje en zo ben ik er die
avond toch beland. Bij ‘De Bouworde’
zat ik in een project om Marok-
kaanse gastarbeiders en hun gezin
te helpen installeren in Mechelen.
Dus zo vreemd was die Marokkaanse
kerel niet voor mij. Maar hem gaf
het een bijzonder
gevoel.’
Over naar familie.
Abdelhamid:
‘Mijn
moeder die weduwe
was, zei altijd
dat ze de vrouw
waarvan ik hield,
ook graag zou zien,
als ze haar zoon
maar gelukkig
maakte. Waar-
schijnlijk hoopte
ze wel dat ik met
een moslima naar
huis zou komen of
toch met een vrouw
die moslima zou
worden. Vrouwen
volgden toen nog de
man. Mijn moeder
heeft er nooit over
gesproken, maar
het heeft haar waar-
schijnlijk wel onzeker
gemaakt.’
Mim:
‘Mijn ouders waren geen
racisten. Mijn vader nam zelfs kleren
mee voor de gastarbeider die bij hem
werkte. Maar tussen verdraagzaam
zijn en een Marokkaan als schoon-
zoon krijgen, gaapt toch een kloof.
Wij spreken hier over de jaren ‘70.
De eerste Marokkaan in ons dorp
was als een marsman die op aarde
landde. Ik heb lang verzwegen dat
mijn vriend uit een ander land
GRETE CORNELIS
Abdelhamid en Mim, geflankeerd door dochter Yasmina, haar vriend Frank,
zoon Karim, vriendin Nathalie en hun kinderen Milo en Lynn
Neos Magazine 038.indd 36
1/12/14 23:15
