NEOS
Tijdgevers
28
In het Oost-Vlaamse Assenede wordt dezer dagen uniek erfgoed ge-
creëerd. Het 750 jaar oude liefdesgedicht van Floris ende Blancefloer,
opgetekend in onze contreien door de 13e eeuwse klerk Diederic van
Assenede, wordt geborduurd in 90 verhaalstaferelen op een 100
meter lang wandtapijt. Een huzarenwerkje met reeds 33.000 bor-
duururen op de teller. Borduurster Annie De Smet, bestuurslid Neos
Bassevelde, zag er vele onbewust passeren. ‘Mocht de domotica m’n
lichten ’s avonds niet automatisch doven, ik zat te borduren tot kot
in de nacht’.
Freya Verwaeren
N
u hoert na mi, ic sal beg-
hinnen, ene avonture tel-
len van minnen’.
De veelbelovende aanhef van het
3974 verzen tellend West-Europees
literair gedicht geeft het centrale
thema reeds weg: de minne, de lief-
de. Eentje van de onmogelijke ver-
boden soort, tussen een Saraceense
kroonprins Floris en een christelijk
slavenmeisje Blancefloer, die uitein-
delijk alle moeilijkheden overwint.
Diezelfde openingszin zou eveneens
niet misstaan als we inzoomen op
Annie De Smet (65) en haar bor-
duuravontuur. Ook grote liefde, die
bijwijlen alles overstijgt. ‘M’n eerste
borduursteken waren weggelegd
voor m’n 10 kleinkinderen, wiens
geboorte ik vereeuwigde in een
werkje met hun naam, geboorteda-
tum, lengte en gewicht in simpele
kruisjessteek. Klein bier vergeleken
met de technieken, materiaal en se-
mi-professionaliteit die ik nu bij het
tapijt van Assenede aan de dag leg.’
Eind 2014 ging Annie overstag bij de
oproep van de toenmalige Vlaamse
Minister voor Cultuur Joke Schau-
vliege in de streekkrant naar vrijwil-
lige borduursters voor dit socio-cul-
turele participatieproject. Wat volg-
de was een intense opleiding over
verschillende borduursteken en
het eindeloos oefenen op linnen-
doek met woldraad, naar het grote
voorbeeld van het wereldvermaarde
wandtapijt van Bayeux. ‘De traditio-
nele kruisjessteek mocht ik onmid-
dellijk overboord gooien en het was
in het begin wel even zwoegen en
zweten op de steel-, rijg, plat- en
kettingvariaties.’ De eerste officiële
steek op het wandtapijt ligt onder-
tussen drie jaar achter ons, waarbij
Annie stond te blinken tussen de be-
zielers van het project en de nodige
notabelen. Ondertussen is ze na een
kleine 1.000 borduururen reeds aan
haar vierde tafereel toe, telkens een
linnendoek van 90cm op 1m, en flink
gegroeid in deze kunstige ambacht.
Borduren is rust
Annie wrijft even liefdevol over het
gekrulde haar van Floris, dat haast
écht lijkt. Leve de knoopjessteek. ‘Al
is dat wel de moeilijkste’, vertrouwt
ze toe, ‘want daarvoor moet je vier-
maal je draad ronddraaien en terug
in hetzelfde gaatje wurmen.’ Resul-
taat: allemaal knoopjes die een ware
krullenbol op het linnen toveren. En
dat is nog maar een detail. ‘Meestal
krijg je een tafereel toebedeeld dat
in de lijn ligt van je kunde. Want ie-
dere borduurster heeft zo haar fa-
voriete steken en creatieve inbreng.
Ik borduur het liefst zo fijn mogelijk,
terwijl dat velen verrast. Ik ben ter
wereld gekomen met maar één oog.
Een geboortevlek verminderde m’n
zicht tot slechts 5%, maar het deert
me niet. De obligate vergrootglas-
bril geeft dat laatste nodige zetje,
een hulpmiddel dat trouwens op
niemands neus ontbreekt die uren-
‘
Schilderen met de naald
Annie De Smet borduurt mee
aan het unieke wandtapijt ‘Floris ende Blancefloer’
