31
“Patrick vertelt me wat hij onderweg
ziet, maar soms fietsen we ook ge-
woon in stilte. We zijn intussen goed
op elkaar ingespeeld.”
Van Zaventem naar
Oostenrijk
Om de vraag of ze op die wekelijkse
fietstochten in de buurt van Aar-
schot en Leuven blijven, moeten ze
eens hartelijk lachen. Patrick: “We
maken grote tochten. Naar Antwer-
pen en terug of heen en weer naar
Namen.” Samen met Join2Bike, een
organisatie die mensen met een fy-
sieke beperking wil aanmoedigen
om te sporten, ondernamen de
twee samen met zeven anderen een
tocht van Zaventem naar Oostenrijk.
Zeven dagen lang fietsen, elke dag
zo’n 150 kilometer van hotel naar
hotel. Patrick: “Ze zeiden ons dat
het een vlak parcours ging zijn, langs
de Moezel. Wat ze er vergaten bij
te vertellen is dat we de Moezel in-
derdaad zagen maar heel wat hoger
fietsten. Op een gegeven moment
moesten we vier uur lang klimmen,
klimmen, klimmen… Afzien. Maar wat
een respect voor onze medereizi-
gers. Wij waren de enigen met een
tandem. De anderen herstelden van
een zwaar ongeval of een attaque
en reden met een ligfiets omdat hun
benen verlamd zijn en trokken zich
de bergen in met hun armen. Niet te
geloven. Ik heb respect voor al die
mensen. Iemand anders zou thuis
zitten en niets doen.” Johan pikt in:
“Zo thuis zitten is niets voor mij. Een
beetje zitten, ja dat wel, maar niet
te lang. Dan zou ons moeder een
probleem hebben (lacht). In Leu-
ven heb ik nog een voorrijder die
om de veertien dagen met mij gaat
fietsen. En als het regent of ik heb
geen voorrijder, dan oefen ik binnen
op de rollen om toch mijn kilome-
ters te malen. Mijn moeder is al een
keertje met mij gaan fietsen maar
dat was nog met mijn oude tandem
met drie versnellingen. Daarmee de
hellingen rond Leuven en Scherpen-
heuvel op fietsen, is wel sleuren. De-
ze koerstandem is veel lichter.”
Driedaagse met de
Markgrave
Gelukkig maar, want voor de drie-
daagse die ze op het punt staan te
beginnen, moeten ze hun eigen ba-
gage meedragen. Patrick: “Normaal
is er een auto voorzien die de ba-
gage van slaapplek naar slaapplek
brengt, maar voor deze driedaagse
nemen we onze bagage mee op
de fiets. Uiteindelijk heb je voor
zo’n driedaagse niet veel nodig, al
wou Johan heel wat meer dan het
hoogstnoodzakelijke meenemen.
Drie paar schoenen heb je niet no-
dig als je het grootste deel van de
dag op de fiets zit hé (lacht).” De
driedaagse is dit keer geen orga-
nisatie van Join2Bike maar van de
Markgrave, een vzw die diensten op
maat voor blinden en slechtzienden
aanbiedt en waar Johan regelmatig
Johan (achterop): ‘Als het aan mij lag, zou ik elke dag gaan fietsen maar ik ben al
blij dat Patrick zich éénmaal per week wil vrijmaken’
